27 Mayıs 2015 Çarşamba

Doğup Büyüdüğüm Suadiye'm

Başlıktan da anlaşıldığı gibi çocukluğumun geçtiği mahalleme Suadiye'ye gittim. Ne çok özlemiştim anlatamam.


Anadolu Yakasının en gözde , en elit , en güzel yerlerinden birinde doğup büyüdüğüm , 20 yılımı geçirdiğim için o kadar mutluyum ki. Hatta bir şarkı vardır bilir misiniz bilmem  " Burası Suadiye kızlar Kurabiye " diye :)

Suadiye : Kadıköy ilçesine bağlıdır.Meşhur Bağdat Caddesinin üzerinde Bostancı ve Erenköy arasında kalmaktadır. Suadiye ismi ; 1905 yılında Suad hanım adına yaptırılan tarihi Suadiye Camii tarafından verilmiştir.


17 Mayıs Pazar günü Suadiye 'ye gideceğim için çok mutluydum. 1 Hafta öncesinden bugünün planını yapmıştım.Sevgilim de sağolsun beni kırmadı , hava da pek güzel pek sıcaktı. Hoop motorumuza bindiğimiz gibi Suadiyeydik.

İşte bu gördüğünüz bina (yeni haliyle )  bebekliğimin , çocukluğumun , genç kızlığımın kısacası 20 yılımı geçirdiğim bina..tabi o zamanlar giriş katı da sayınca 6 katlıydı şu an giriş katta daire var mı bilemem ama buradan bakınca 8 katlı olduğunu görüyorum.


Palmiyenin hemen arkasında ki o ağacın yerinde ,  malta eriği ağacı vardı.. Yaz gelince hemen toplardım. Bazen sokaktan geçenlerin kopardığını görünce de hemen dış kapının oraya doğru çıkar " Onlar bizim bahçenin koparmayın " derdim :) Çocukluk işte...Ne olacak ki koparsalar :)



Evet eskiden de burası otoparktı ama böyle değildi. Düzlük değil yokuş aşağıydı..Burada çok anımız geçti. Nitekim iki kere kolumu da bu arka bahçe sayesinde kırdım :) Diğerini evde kırmıştım masadan atlayıp.. Yaramaz bir çocuktum ama ne yalan söyleyeyim çok güzel bir çocuktum. Çok güzel çocuktumdan kastım çok güzel bir çocukluk geçirdim.Ön bahçemizde futbol oynar ,  istop oynar , ip atlardık çok ses çıkardığımızdan dış kapı sesini duyduğumuz an ( bu arada bizim iki tane girişimiz vardı. Bir ön giriş caddeye doğru , bir de yandan giriş arka bahçeye doğru ) hemen yan tarafa doğru saklanır kimin indiğini kontrol ederdik. Rahmetli Zehra Teyzeyse eğer hemen arka bahçeye koşar gelir mi diye kontrol ederdik geliyorsa arka bahçeyi turlar ön tarafa doğru çıkar başka yerlere dağılırdık :)


Ön bahçe de oynadığımız da Zehra teyze vardı , arka bahçede oynadığımız da İnci Teyze :) Yarabbim oynayacak yer bırakmıyorlardı. Evet bizde pek yaramazdık ama çocuktuk..akşam eve giremiyorduk , gireceğimiz zamanda bir düşünün 5-6 çocuk dizilmişiz sağ da ki sol da ki karşımızda ki hangi binadaysa arkadaşı İstiklal Marşı eşliğinde bırakıyorduk :) Bizim apartmanda en üst katta bir kız arkadaş vardı (unuttum adını ) 6 kat boyunca apartmanın ışığı hiç açmadan o arkadaşı evine kadar bırakmaya çalışıyorduk. Bir gün bir baktım tak tuk ses duymaya başladım apartmanın ışığı açtım ki millet üst üstte düşmüş ama hala daha ses çıkarmıyorlar. Eee malum İnci Teyze her an çıkabilir :) ki çıkıyordu da. Çok şikayet ettiler Annem'e benim :) Zavallı Anneciğim pek çekti benden küçükken ya...Bende az değildim Zehra Teyzenin balkonunun altına geçip 1-2-3 deyip " Çalgıcı karısı Zehra , Esnaf karısı Zehra " şarkısını söyletiyordum herkese :) Fenaydım ben ya , benimde çocuğum bana benzerse çok çekerim. Gerçi şimdi ki çocukları dışarda görmek pek mümkün değil..




Artık bahçeden baktık ki kovuluyoruz.(Bu arada hani zile basıp kaçma , saklambaç onları saymıyorum :)) En son Bakkal'ın yan sokağı Sevgili arkadaşım Mehtap'ların oraya kaçıyorduk..


Mehtapcığımın evlerinin önü..
Zamanla değişmiş buralar bazı binalar yenilenmiş bazıları hala daha olduğu gibi duruyor..Bol yeşillikli , sessiz bir yerdeydi benim mahallem. Hala daha öyle bol yeşilliği , sessizliğini koruyor. Her ne kadar Bağdat Caddesinin iki üst sokağında olsa bile sessizliğini koruyor..

Anılarım bir bir canlandı.. Ne iyi oldu da geldik.. Duygulandım , güldüm , hüzünlendim , tebessüm ettim. Sevgilime " Şurada şunu yapardık , bak burada geçip dans ederdik " falan diye bir bir anlattım...Mehtapcığım o gün evde olmadığından göremedim ama binasını görünce içim cız etti.. Buralardan 5.5 yıldır uzağım. Ben buradan taşındığımda Mehtap daha Üniversitedeydi. Ona telefonla haber vermiştim.. Taşındığım zaman çok kötü oldum. 20 yıllık geçmişim vardı hani İstanbul'un neresinde olursam olayım Suadiye benim için ilk ve tek kalacak.  Bağdat caddesinde hemen iki sokak aşağımızda olduğu için millet taa nerelerden buraya geliyor ben ise iki sokak aşağımda olmasına rağmen değerini bilmiyordum.. Ama şimdi "keşke hala daha Suadiye de otursak "diyorum...


15 yorum:

  1. Sorsan gecen hafta ne yaptigimi hatirlamam ama cocukken kafama kac dikis atildigini ve hangi dizimi hangi bahcede yaraladigimi hatirlarim. Guzel donemlerin cocuklariyiz biz. pek umudum yok ama insallah ilerde cocuklarimizda istop oynamak icin heveslenir her cumartesi:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bizim zamanımızın çocukluğu çok güzeldi.. Okuldan eve gelince ödevleri bitirip dışarı çıkmak için sabırsızlanırdım :) İstop oynamalar , ip atlamalar .. o kadar güzeldi ki.. Valla yaramaz bir çocuk olmama rağmen yine de o günlere dönmek isterdim.. Elimiz de telefon olmadan , tablet olmadan daha mutluyduk..

      Sil
  2. ben de zaman zaman hep çocukluk yıllarıma doğru gidiyorum çok özlüyorum o yıllarımı ve hep öyle kalsaymışım keşke dediğim oluyor. Tekara oralara gidip görmek gibi planlarım var baya bi uzak şehirdeler ama umarım bir gün gerçekleştiririm bu isteğimi :) yazınızı çok beğendim sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel yorumunuz için çok teşekkürler... İnsan doğduğu büyüdüğü çocukluğunun geçtiği yerleri görmeyi çok özlüyor. Özellikle bizler gibi güzel çocukluk geçiren kişiler için bu özlem bir hayli fazla oluyor..Umarım siz de en kısa zamanda anılarınızı canlandırmak için gidip görebilirsiniz.
      Sevgiler..

      Sil
  3. her yer cennet gelir söz konusu çocukluk anıları olunca ama burası ayrı bir güzelmiş :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Suadiye gerçekten hem konumu olarak hem insanları olarak çok güzel bir yerdir. Çocukluğumun böyle bir yerde geçmesi beni çok mutlu etti. Çok özlüyorum valla :)

      Sil
  4. benim de çocukluğum buralarda bostancı'da geçti gerçi ben hala aynı yerde oturuyorum :-))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bostancı da güzeldir Suadiye de yakın zaten :) Çok gitmişimdir bostancı sahiline , hatta o meşhur Lunapark'ına :) Çokta arkadaşım oturuyor orada. Valla güzel yerde oturuyorsunuz değerinizi bilin sonradan taşınınca pek bir pişman oluyorsunuz :)

      Sil
  5. İnsan en çok çocukluk anılarını unutamıyor gerçekten. Bizim jenerasyondan sonra sokakta oynayan çocuklar da kalmadı artık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne yazık ki öyle sokakta gördüğüm çocuk sayısı o kadar az ki . Dediğiniz gibi insan en çok çocukluk anılarını unutamıyor o günleri çok özlüyor ..
      Sevgiler ..

      Sil
  6. aayy çocukluğunu geçirdiğin yer her ne olursa olsun heepp en güzel yerdir sankii.
    duygulandım ama bak şimdiii
    :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet canım benim için Suadiye'nin yeri apayrı. Belki konumundan belki çocukluğumun geçtiği yer olduğundan mıdır bilemem ama hem çocukluğumu hem Suadiye'yi çok özlüyorum..

      Sil
    2. aahhh hangimiz özlemiyoruz ki?
      ...

      Sil
  7. işte bir çocukluk anısı daha. kokusunu aldım da geldim :)) ne mutlu yad etmek dimii insan özlemez mi özler tabi. ne şanslı nesiliz benzer oyunları oynamışız, aynı komşu teyzelere şarkılar yazmışız, zillere basıp kaçmışız.. ayy çok güzel olmuş bu yazı canımm ^_^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim canım benim. Ne zamandır gitmek istiyordum malum hava şartları derken anca gitme fırsatım oldu ve iyi ki de gitmişim diyorum. Çocukluk güzel şey..Dışarda top oynamak , eve girmemek için direnmek v.s. ben güzel bir çocukluk geçirdim. Bu yüzden kendimi (en azından şimdi ki çocuklara göre) çok şanslı hissediyorum..Tabletim , telefonum olmasın çocukluğum geri gelsin razıyım :)

      Sil

Share