Bu şiiri ilk duyduğumda o kadar hoşuma gitmişti ki..Bir çok insanın kendini bulacağı , hayatını bulacağı, geçmişini bulacağı bir şiir..
Kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi…
Kimi derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlardı.
Öylesine çok sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim.
Beni yitirmekten hiç korkmadılar; çünkü onlara göre fazla iyidim; bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.
Beni terk edenlerden tek bir isteğim olurdu. ”Ne olur, bir daha beni aramayın! Çünkü ben kolay unutamıyorum. Çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel bahçesini.” Böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni…
Soluksuz ve umutsuz kaldıkları bir gece mutlaka akıllarına ben gelirdim…
O, yedek sevgili!…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder