Ah ah o kadar boşlamışım ki burayı , en son yazımı 6 ay önce yazmışım. 6 ay kimine göre kısa kimine göre uzun fakat ben bu 6 aya acı tatlı o kadar çok sığdırdım ki.. 2019 bana pek huzurlu,sağlıklı gelmedi dedim.
Nereden başlasam neler yazsam bende bilmiyorum. Öncelikle yokluğumu fark eden blogger arkadaşlarım gerek yorumla , gerek özelden yazdı teşekkür ederim, birilerinin sizi düşündüğünü bilmek insana iyi hissettiriyor. Şimdi gelelim bu süre zarfında yaşadıklarıma, yaşadıklarımıza..
Senenin başında ailevi bir durum oldu , üzücü bir haber aldık ölüm , hastalık değil ama detayları ne yazık ki veremiyorum neyse ki o durum kısa sürdü üzüntüler geri de kaldı.
İskenderun / Arsuz'dan bir haber bekliyorduk şu an orada teyzem , eniştem ve sadece bir kızı yaşıyor (diğeri İstanbul'da okuyor) o haber de yalan oldu çokta umutlandırıcıydı hem onları hemde bizi o kadar üzdü ki..
Serhat tekrar işsiz kaldı desem ? Çokta uzun çalışmamıştı ama şubatta işsiz kaldı.Onun işsizliğinin ardından bende bazı sağlık problemleri çıktı neyse ki atlattım ama yorucu bir süreçti ve en kötüsü de ne oldu biliyor musunuz hazır ben çalışıyorken , sağlığıma da kavuşmuşken kısacası tam işleri yoluna koymayı planlıyorken , hatta mart'ın başında 4 haziran-14 haziran arası Hatay'a bilet alıp teyzemlerin yanına Arsuz'a gitmek için plan yaparken mart ayının sonunda bende İŞSİZ kaldım :) Bakmayın güldüğüme sinirden gülüyorum. Düşünün bunlar sadece 2019'un ilk 3 ayında yaşandı.
Mart'tan bu yana neden bekledim blog yazmak için , aslında beklemek değil ilk defa içimden blog yazmak gelmedi sadece blog yazmakta değil hiçbir şey yapmak gelmedi. İşsiz kaldığım zaman epey bir damdan düşer gibi hissettim (he bu arada bölümüm kapandı 3 kişi çalışıyorduk sevmediğim kızla beni çıkarttılar diğer ablayı başka yere aldılar ben isteyerek ayrılmadım) sabah 6'da kalkıp akşam saat 18:30-19:00'da eve gelmelere her ne kadar alışmamış olsam da yine kafam dağılıyordu , işim rahattı , arkadaşlarım vardı bir çay kahve içiyorduk, tek sıkıntı son zamanlarda yol epey yoruyordu.Keşke işsizlik maaşını hak etseydim o zaman kafam daha rahat olacaktı. Şu an Serhatın djlik işleri benim aldığım biraz bi tazminatla götürmeye çalışıyoruz Allah büyük diyorum. Konudan uzaklaştım yine. Gerçekten canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Hatta işsizliğin ilk bir haftasında ne ders çalıştım (ki hem işte hem evde çalışıyordum kısacası her boş anımda ) ne evle ilgilendim yavaş yavaş sindirmeye çalıştım ve sonra kendimi derslerime verdim . Biraz acı şeylerden bahsettim ama çok şükür ne ilk dönemden ne ikinci dönemden (İngilizce hariç) kaldığım ders yok genelde not ortalamam da AA-BA-BB ingilizceye pek önem vermedim seneye artık diyorum.
Ben gerçekten her şerde bir hayır olduğuna inanan biriyim eğer mart'ın başında almasaydık uçak biletlerini , işsiz kaldıktan sonra "boşuna masraf olmasın" diye almazdım zaten sonra alsaydım fiyatlar daha da yükselirdi ve vazgeçme olasılığım artardı çünkü ben gidiş dönüş biletini epey uyguna aldım.
4-14 Haziran arası Arsuz'a gittik, çok değişmişti bu senede gitmeseydim eğer tam 5 yıldır gitmiyor olacaktım tatille ilgili farklı bir post hazırlarım inşallah =) Tatil o kadar iyi geldi ki , kafayı İstanbul'da bırakmış buraya reset atıp gelmiştim sanki , hiçbir şey düşünmedim hiçbir şeyi kafaya takmadım ama ne zaman ki İstanbul'a geldim havasından mı suyundan mı işsizlikten mi bilinmez bir kaç gün sonra baş ağrıları , uykusuzluklar başladı..
Şimdilik yazacaklarım bu kadar umarım bir 6 ay sonra değil de bir kaç gün sonra tekrar buraya gelmek dileğiyle :)
Saygılar..
